"Je bent je niet bewust van hoe je in contact bent met bewoners. Je leeft zo in de hectiek van dienst."

Anneke Nijhof is 4 jaar werkzaam bij Raphaëlstichting locatie Scorlewald, als teamleider. Ze werkt op het grootste huis van Scorlewald. Samen met nog twee teamleiders is ze verantwoordelijk voor 27 bewoners, 15 vaste krachten en 12 invalmedewerkers. Samen met haar team heeft ze meegedaan aan een traject van Beelden van Kwaliteit.

Behoefte aan expertise delen

Anneke: "Woonhuis Kwartsiet (onderdeel van Scorlewald) is verdeeld in drieën. Noord, Oost en Zuid. Per ‘kant’ staat er één medewerker in de ochtend op de groep en in de middag twee. Medewerkers zijn veelal alleen aan het werk. Dit zorgt ervoor dat je weinig van elkaar kan leren. Binnen het team was sterk de behoefte om elkaars expertise te delen. Zo is het mooie initiatief ontstaan om mee te doen aan Beelden van Kwaliteit."

Onderzoeksvraag definieren

Anneke: "Elke kant van Kwartsiet had hun eigen behoeftes opgesteld, dat was het startpunt. Tegen welke dingen lopen we aan? Waar willen we graag op geobserveerd worden? Per kant kwamen hier verschillende punten uit. Zo gaf 'Noord' aan dat ze graag de eetmomenten geobserveerd wilden zien, omdat die heel onrustig verliepen. 'Oost' wilde juist specifiek gedrag van een aantal bewoners laten observeren. 'Zuid' wilde bekijken hoe de verbinding in de zorg meer gezocht kon worden. Hoe lever je met elkaar de juiste zorg? De persoonlijk begeleider kijkt naar haar eigen bewoner. De wens was om met het hele team naar de hele groep te kijken.

Van start

Anneke: "Eerst hebben we het hele traject zorgvuldig aan het team uitgelegd. Er was veel aandacht voor de medewerkers. De observatoren komen voor het hele team en niet om naar het persoonlijk functioneren van iemand te kijken. Wat kunnen we delen om nog beter te worden? Iedereen is aan het woord geweest, wat als zeer prettig is ervaren. Ook hebben we de bewoners gevraagd toestemming te geven om geobserveerd te worden. Ook tijdens de persoonlijke verzorging. Met als doel te kijken naar de interactie tussen de medewerker en de bewoner."

Het observeren

Anneke: "Er is heel erg ingezoomd en er is met een helikopterview gekeken. De 'kanten' zijn los geobserveerd. Per kant hebben verschillende observatoren een dagdeel meegelopen, tijdens verschillende diensten. In de ochtend, tussen de middag en tijdens de avonddienst. Op deze manier hebben de observatoren van alle dagdelen wat meekregen. De observatoren zijn hier speciaal voor geschoold en niet werkzaam bij Scorlewald. Het was juist fijn dat het een neutraal iemand was."

Terugkoppeling

Anneke: "De observaties zijn teruggekoppeld binnen kleine groepen. Dat was echt fantastisch. De sterke punten zijn heel erg uitgelicht, heel mooi. Je bent je niet bewust hoe mooi je in contact bent met bewoners. Je leeft zo in de hectiek van dienst. Bij elk gesprek was ook een verwant aanwezig. Dit was ook heel mooi. Die heeft ook hele mooie dingen gezegd."

Een mooi voorbeeld uit het observatieverslag

Willem eet zijn toetje. Rita, die naast hem aan tafel zit vraagt of hij vanmiddag weer naar Rob gaat. "Ja", zegt Willem. "En het nummer van Rob is 3377. En dan moet je zeggen...dat als ik mijn puzzelboek meeneem...dat ik hem dan wel ook weer terug wil. Dat moet je zeggen." Rita legt willem uit dat de medeerker van de werkplaats een puzzelboekje voor op de werkplaats gekocht heeft. Ze zegt: "Als het boekje voor daar gekocht is, dan blijft het daar. Jij wilde het mee naar huis nemen en dat kon niet. Medewerker Wilma, die aan de andere kant van de tafel zit, vraagt Willem: "Raak je in de war? Als je het puzzelboekje niet meer naar huis mag nemen?" Willem bevestigt: "Want dat is niet vriendelijk. Want als ik een puzzelboek mee neem, dan krijg ik het niet terug." "Helpt het jou, als je een eigen boek van huis meeneemt?", vraagt Wilma aan Willem. "Dat is dan jouw boekje, wat je ook weer mee terug kan nemen." "Ja", zegt Willem en hij kijkt Wilma met een strakke blik aan. "Dan moeten jullie wel mijn naam erop zetten!", zegt Willem op een luidere toon. "Dat is een goed idee", zegt Wilma. "Voordat jij naar de werkplaats gaat, zetten we jouw naam erop."

"Dit is een mooi voorbeeld over dat wij kijken waar de ruimte ligt voor de bewoner. Wat is er vanuit dat oogpunt mogelijk. We nemen hier de tijd voor. Niet belerend, dit kan niet, klaar. Nee, waar gaat het over? Hoe kunnen we binnen de kaders breed kijken om het op te lossen?"

Wat maakt het verschil

Anneke: "Je merkt dat het in je bewustzijn komt nu je erbij stil staat. Meer verbinding met elkaar is een breed doel wat niet van de een op de andere dag gerealiseerd is. We hebben de behoefte om elkaar meer te zien, en elkaar te complimenteren. Dit laten we in de vergaderingen terugkomen. Het staat als ‘agendapunt’. We starten de vergadering met een high-light van de week. Wat heb je meegemaakt waar je blij van werd? Heel waardevol om dit samen te delen. Beelden van Kwaliteit heeft dat naar boven gebracht. Ook bespreken we elke vergadering één bewoner. Hoe kunnen we de zorg omtrent deze bewoner verbeteren. We kijken veel meer als team. Hier hebben we nu meer tijd voor ingericht. We gaan kijken of dit de juiste vorm is. Het blijft een ontdekkingstocht. Elke keer is het zoeken, zijn we hier tevreden over. Dat houdt ons scherp."

* Foto's bij dit artikel zijn afkomstig uit de beeldenbank van Beelden van Kwaliteit en portretteren niet de mensen waarover het gaat in dit artikel.

Gerelateerde items